શબ્દોના ઘાવ

     મારે હવે કોઇને કંઇ જ કહેવું નથી,

          કહીને મારે હવે કંઇ જ સહેવું નથી.

     શબ્દોના ઘાવ તડપાવે જીંદગી મારી,

          ઘાવ આપી શબ્દો તરસાવે,જીંદગી મારી.

     હવે હસવું નથી, કે હવે રડવું  નથી,

          જીવવા માટે હવે રોજ મરવું છે મારે...

બેકાબુ ભીડ

     બેકાબુ એ ભીડમાં,

     દુર જઇ તારું ઓઝલ થઇ જવું,

     દર્દ સાથે આંસુ વહાવી ગયું.

     

    
    
     ભીડ તો બેકાબુ હતી,

     ૫ણ તને કાબુમાં ના રહેવાયુ ?

     સમય સાથે ખુદની ને ૫ણ તણાવી જવાયુ...?

મળું તો ઘરતીને જ

     દરિયાના પાણીને,

       ઘરતીને મળવાને

     જાણે, 

     ઉમળકો આવે,

     
     તેમ

     
     મારી આંખના આંસુઓને,

       ઘરતી ૫ર ૫ડવાને,

     જાણે, 
     ઉભરો આવે.

સંસારની રીત

     જે નયનોમાંથી પ્રેમ વરસતો હતો,

          તે જ નયનોમાં હવે નફરત..

     હા એજ સંસારની રીત છે      

                                      ‘’નિરા’’...કે..

     જે ગગનમાંથી કયારે નીર વરસ્યા,

         તે જ ગગનમાંથી હવે જવાળા.

   
     
      જે હાથોમાં સલામત હતી જીંદગી મારી,

          તે જ હાથોમાં હવે કબરની માટી,

          સાચે જ આજ સંસારની રીત છે ‘’નિરા’’...કે..

     જે વસંતમાં ડાળીએ ડાળીએ લહેર,

          તે જ ડાળી ૫ર પાનખરમાં કહેર..

તુટતા સબંઘો, તુટતી જીંદગી

          

          સબંઘોની સફર છે આ જીંદગી,કે

          સફરમાં સબંઘો છે આ જીંદગીના,

          મને કોઇ સમજાવશો જરા ?

          જો સબંઘો સાચવું તો

          જીંદગી તુટી જાય છે

          જો જીંદગી સાચવું તો

          સબંઘો તુટી જાય છે.

          તુટે છે જીંદગી,

          તુટે છે સબંઘો,

          બન્ને માં આખર તો,

              ‘’હું’ જ

           તુટુ છું.