દરિયાના તીરે

          વિશાળતા, નાની ઉમરે મોટી હતી...

          શબ્દોમાં પણ ન સમાય,એવી હતી...

          સમાવી લીધું એણે સઘળું પોતાનામાં..

          જાણે દિલ એને, દરિયાએ દીધું હોય...

          એક હોડી...એ દરિયો તરી  ગઈ ...

          પણ કેમ જાણે આંખોમાં ડૂબી ગઈ ...

મળેલા મોતી

          એમજ કોઇ ક્યાં મળે છે,દુનિયામાં,
          એ મળવાના,કારણ જાણવા માંગુ છું...

           બધા માટે તો,ન જ ઉદ્દભવે લાગણીઓ, 
           એ લાગણીનુ,ઉદ્દગમ જાણવા માંગુ છું..

           કહેવાય છે,કંઈ ઋણ હોય છે દુનિયામાં,
           કુદરત તારો,હિસાબ જાણવા માંગુ છું...

           તને જો ખબર હોય તો કહી દે ને ખુદા,
           એ સંબંધોના,તાર તાર જાણવા માંગુ છું..

રાત

ચારે કોર બિહામણી શાંતિ..
રાત અડધી મંઝિલે...
યાદ છે કે ફરિયાદ છે.. ન સમજાતું...
તમરા તમ.. તમતા રહ્યા...
તારલા ટમ... ટમતા રહ્યા...
લાગે છે.. હવે સવાર થશે

શૂન્યની રમત

જિંદગીની આ રમતમાં

        કંયાક જીત છે,કંયાક હાર છે,

હારલું તો જાય જ છે કાયમ

        જિતેલું ૫ણ હારી જવાય છે.

શૂન્ય થી શરૂ થાય આ જિંદગી,

        શૂન્યમાં અટવાઇ જાય જિંદગી

શૂન્યની રમતમાં આ જિંદગી

        શૂન્ય થઇ પુરી થઇ જાય છે.

નથી જિંદગી સરળ ‘’નિરા’’

        નથી  જિંદગી સફળ

છે  જિંદગી અકળ ‘’નિરા’’

        છે  જિંદગી અફળ........

                               ‘’નિરા-નરેશ’’

અકળ.... કળી ન શકાય તેવું

અફળ.....નિષ્ફળ,નકામું

ઘોડાપૂર

 આજ તું મારી સાથ

પ્રણયના સૂર છેડ જરા,

વરસતો વરસાદ છે

ને

ગાઢ અંઘકાર છે.

આજ તું મારી સાથ

પ્રણયના સૂર છેડ જરા,

ઘરતી રસાથાળ છે

ને

ઘોડાપુરના અણસાર છે.

આજ તું મારી સાથ

પ્રણયના સૂર છેડ જરા,

માહોલ મજેદાર છે

ને

આજ રવિવાર છે.

શબ્દોના ઘાવ

     મારે હવે કોઇને કંઇ જ કહેવું નથી,

          કહીને મારે હવે કંઇ જ સહેવું નથી.

     શબ્દોના ઘાવ તડપાવે જીંદગી મારી,

          ઘાવ આપી શબ્દો તરસાવે,જીંદગી મારી.

     હવે હસવું નથી, કે હવે રડવું  નથી,

          જીવવા માટે હવે રોજ મરવું છે મારે...

બેકાબુ ભીડ

     બેકાબુ એ ભીડમાં,

     દુર જઇ તારું ઓઝલ થઇ જવું,

     દર્દ સાથે આંસુ વહાવી ગયું.

     

    
    
     ભીડ તો બેકાબુ હતી,

     ૫ણ તને કાબુમાં ના રહેવાયુ ?

     સમય સાથે ખુદની ને ૫ણ તણાવી જવાયુ...?